Quippe: habes enim a rhetoribus;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Res enim fortasse verae, certe graves, non ita tractantur, ut debent, sed aliquanto minutius. Quae cum essent dicta, discessimus. Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Hic ego: Pomponius quidem, inquam, noster iocari videtur, et fortasse suo iure. Duo Reges: constructio interrete. Sed virtutem ipsam inchoavit, nihil amplius. Consequens enim est et post oritur, ut dixi.

Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum? Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur. Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum. Idemque diviserunt naturam hominis in animum et corpus.

Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur.

Si qua in iis corrigere voluit, deteriora fecit. Sed venio ad inconstantiae crimen, ne saepius dicas me aberrare; In eo enim positum est id, quod dicimus esse expetendum. Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Sed fac ista esse non inportuna; Nec vero pietas adversus deos nec quanta iis gratia debeatur sine explicatione naturae intellegi potest. Ille enim occurrentia nescio quae comminiscebatur;

Hi autem ponunt illi quidem prima naturae, sed ea seiungunt
a finibus et a summa bonorum;

Compensabatur, inquit, cum summis doloribus laetitia.

Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti.
Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet.

An est aliquid, quod te sua sponte delectet?
Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes;
Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas?
Quippe: habes enim a rhetoribus;

Bork: Atqui, inquit, si Stoicis concedis ut virtus sola, si adsit vitam efficiat beatam, concedis etiam Peripateticis.
Bork: Scaevolam M.
Bork: Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali.
Quid vero?: Quam nemo umquam voluptatem appellavit, appellat;
Frater et T.: At miser, si in flagitiosa et vitiosa vita afflueret voluptatibus.

Est autem situm in nobis ut et adversa quasi perpetua oblivione obruamus et secunda iucunde ac suaviter meminerimus.